Speaking in Tongues

Tulad po ng nabanggit ko noong nakaraang kaisipan ang tungkol sa “slain in spirit”, doon naipangako ko na ang sunod na tatalakayin ay ang tungkol sa “speaking in tongues”. Ano nga pala ito sa wikang tagalong “pagsasalita ng ibang wika”? Tama ba yung aking pakakasalin? Naging palasak din ito sa karamihan sa mga iglesya ni Hesus. Mayroon tayong makikitang mga sitas nito sa kasulatan, subalit ang layunin natin dito ay ipahayag kung meron o wala bang nilalabag na sitas sa kasulatan ang mga gumagawa nito. Marami akong katanungan tungkol dito siguro hindi pa inaabot ng aking pananampalataya ito? Subalit sa mga nakikita ko sa paligid ko at napapanood sa mga TV marami pa rin akong katanungan na gusto kong ang kasulatan ang mismong sumagot hindi ang mga taong gumagawa nito. Unahin natin yung ilang mga sitas sa kasulan na patungkol dito sa aking inihahayag na kaisipan.

Gawa 2:4-8 – At silang lahat ay napuspos ng Santong Espiritu at nagsalita ng ibat-ibang wika, ayon sa ipinagkaloob sa kanila ng Espiritu. May mga Judiong buhat sa iba’t ibang bansa, ang mga taong palasamba sa Diyos. Nang marinig ang ugong na ito, nagdatingan ang maraming tao. Namangha sila sapagkat sinasalita ng mga alaagad ang mga wika nila. Sa kanilang pagtataka ay kanilang nasabi, “Hindi ba Galileo silang lahat? Bakit ang atin-ating katutubong wika ang naririnig natin sa kanila?

Ito ang unang makikita natin na nabanggit ang pagsasalita ng ibat-ibang wika, pero pansinin ninyo “sinasalita ng mga alagad ang mga wika nila”. Ibig sabihin na alam ba ng alagad na magsalita ng wika ng ibang bansa o bayan tulad ng Partia, Elam at iba pang lugar doon na iba ang wika kaysa sa mga alagad na Judio. HINDI, Wala silang alam sa anumang ibang wika maliban sa kanilang wika, subalit bakit ito nangyari – ng sumakanila ang Espiritu nakapagsalita sila ng iba’t ibang wika. Ano ang pagkakaiba nito sa kasalukuyang kaganapan sa mga iglesya ni Hesus, ganito bang iba’t ibang wika o naiiba sila, sapagkat kung susuriin mo iisang kataga, tunog, at di mawaring wika ang maririnig mo sa mga taong ito parang ganito (abra katabra, sakatum bra tat a a). Ito raw ang sinasabing napuspos sila ng Santong Espiritu. Isa pang mapapansin mo sa pagsasalita ng ibang wika noon na sinasalita ng mga alagad ang wika ng Diyos ayon sa Espiritu sa salitang Judio subalit dumarating sa mga pandinig ng mga tao ayon sa wika nila at ito ay nauunawaan kung kaya namangha ang mga naroroon. Subalit ngayon kapag narinig mo na may nagsalita nito hindi mo na mauunawaan, hindi pa maganda sa mga bagong makakarinig.

Pero bakit walang maglakas loob na kausapin, sansalain ang mga ganitong ginagawa kung sa tingin ng iba ay hindi na nagdudulot ng kaayusan sa iglesya. Ang maririnig nating mga sagot nila ay sapagkat nahihiya sila sa mga nagsasalita nila kasi lingkod ng Diyos yun at itinuturing na nakikipag-usap ito sa Diyos. Oo nga naman. Subalit tandaan natin na si Apostol Pablo ang nagpahayag na pakanasahin natin ay ang makapagpahayag ng salita ng Diyos. 1 Corinto 14:2- Ang nagsasalita sa ibang wika ay sa Diyos nakikipag-usap, hindi sa tao, sapagkat walang nakauunawa sa kanya; gayunman, nagsasalita siya ng mga hiwaga sa tulong ng Espiritu Santo. Yun pala naman ang pagsasalita sa ibang wika ay sa Diyos nakikipag-usap, pero ito ang tanong. Kung ganon bakit sa loob pa ng iglesya yun nangyari na makapagdudulot ng kaguluhan o pagtatanong sa nakararami na hindi naiitindihan ang tungkol doon. Kaya sabi naman ulit ni Apostol Pablo na kung magsasalita kayo ng iba’t ibang wika kailangan may magpaliwanag nito upang maintindihan ng mga makakarinig. Sabi niya sa talata 10- Maraming iba’t ibang wika sa daigdig, at bawat isa’y may kahulugan. Nakuha ninyo maraming wika sa daigdig at lahat ay may kahulugan pero sa ngayon wala nakababatid kung anong kahulugan ng nga salitang maririnig natin sa mga nag “speaking in tongues” sa ngayon. At ito pa, sabi ni Pablo kailangan may magpaliwanag o magsalin ng wikang yun. Sabi naman nila meron naman nagsasalin, sino, eh di yung nagsalita rin ng ibang wika. Pwede bay un at nabanggit ba na pwede yun? Tingnan nga natin sa talatang 13- Dahil dito kailangang ipanalangin ng nagsasalita sa ibang wika na bigyan din siya ng kaloob na makapagpaliwanag nito. Yun pwede naman pala na siya rin ang mag paliwanag ng mga sinabi niya upang maunawaan ng mga nakikinig kung ano ang sinalita niya.

Pero kung hindi siya tiyak na may magpapaliwanag ano ang dapat gawin ng nagsasalita nito. Sa talatang 28- Ngunit kung walang magpapaliwanag, manahimik na lamang ang bawat isa at makipag-usap nang sarilinan sa Diyos. Ganon pala naman kung walang magpapaliwanag, eh wag pilitin na ipaliwanag upang makita lamang na puspos kunwari sila ng Espiritu ng Diyos. Bakit nasabi ni Pablo ang ganon, sapagkat alam ni Pablo na ito ang makabubuti sa iglesya, at alam niya na ang Diyos ay diyos ng kaayusan hindi kaguluhan, kanatungan at pag-aalilangan.

Nabanggit natin na ang pagsasalita ng ibang wika ay sa Diyos nakikipag-usap, ibig sabihin na ito ay pansarili lamang, hindi makabubuti sa iba. Kung kaya nasabi ni Pablo na kung kapahayagan ng Diyos ang kanilang tinanggap dapat ang tumanggap ay tumayo at salitain ito sapagkat makabubuti ito sa iglesya. Marami ang nagsasabi na ang pagsasalita daw ng ibang wika ay nagaganap para hindi malaman o maunawaan ni Satanas kung ano ang sinasabi ng isang nagsasalita. Meron ba noon sa kasulatan o ito ay dahilan na lamang nila, sapagkat kung ikaw ay dinatnan ng Espiritu ng Diyos walang karapatan at kapangyarihan si Satanas sa iyo sapagkat makapangyarihan ang espiritu na nasa iyo. Ang nakakalungkot din ngayon ay waring lahat ng mga gumagawa nito ay lumalabag lahat sa kung anong nakasulat sa kasulatan. Dalangin ko na nawa mali ako kaysa sa aking nasabi o nakikita sa ngayon, sapagkat kung tama ako sa aking kaisipang ito marami sa ngayon ang nabubulagan sa mga pinaggagawa nila.

Bakit nangyayari ang mga ganitong kaganapan sa mga iglesya? Masasabi natin na ito’y nakikita, ginagaya sa mga lingkod ng Diyos sa ngayon. Sino ang ating dapat sisihin dito yung mga taong gumagawa o yung mga taong gumagaya at hindi nagsasaliksik kung ano talaga yung totoong sinasabi sa kasulatan. Hindi ko sinasabi na laban ako sa mga nagsasalita ng ibang wika, sapagkat ito ay makikita sa kasulatan at alam ko magaganap o nagaganap ito. Ang tahasang pinasusubalian ko lamang ay ang paggawa ng iba na taliwas sa kung ano ang nakasulat sa kasulatan.

Nais ko rin po na makapag-salita ng ibang wika sa totoong kapamaraanan na mauunawan ng mga makikinig tulad ng nangyari sa mga alagad sa panahon ng pentekostal. Sa mga karagdagang kaalaman, kapaliwanagan at tulong patungkol sa salita ng Diyos, subukan po ninyong bisitahin ang aking http://explanation-ko.blogspot.com o click nyo lang ang link na yan at dadalhin kayo sa sinasabi ko.


God bless you…..

Slain in Spirit!!

Sa makabagong mundo natin ngayon kung ano yung “in” sa anumang bagay yun ang sinusunod kahit na ng mga mananampalataya ni Hesus. Halimbawa ang “in” ngayon ay kulot ang buhok, kalbo, maikli, nakamaigsi ng damit tiyak sabi nga mabilis pa sa alas kwatro laganap at patok agad yun sa masa. Ano kayang kapangyarihan meron ang “uso” bakit napakadaling gawin ng marami? Pero kapag patungkol sa kasulatan o salita ng Diyos marami ang sumasalungat dito, marami ang mga palusot. Eh ano naman sa iyo yun, wala naman kaming ginagawang masama at walang nilalabag na alituntunin. Matagal kong ini-isip at tinatanong ang sarili ko, paano ko kaya sisimulan ang bagong kaisipang ito samantalang matagal na itong sinusunod, ginagawa, at naging panuntunan na ng nakaparaming iglesya ni Hesus. Sabi nga mahirap ng pabulaanan sapagkat napakaraming mong makakalaban. Halos lahat ng denominasyon ng Iglesya ni Hesus ay kasama ito sa kanilang mga aral. Pero tanungin mo naman sila kung ito ay makikita sa kasulatan, wala namang maipakita, meron man taliwas sa kanilang sinasabi, bagkus ang kanilang katwiran eh bakit si ganon sa TV, sa America at iba pang walang katapusang palusot.

Di ko pa naman masasabi na nabasa ko na ang buong kasulatan subalit wala akong nabasa o nabanggit man lang ang patungkol sa “slain in spirit”. Totoo ba ito o isa na namang gawa gawa o doktrina ng mga Iglesya. Kung babalangkasin natin ang salitang “slain” o sa wikang tagalog ito ata yung “patay” o pinatay, pinatumba, bumagsak ng wala sa sarili. Yung “spirit” alam na natin yan. Ayon sa aking Dakes Annotated Bible Concordance ang salitang “slain” ay makikita sa mga sitas na Genesis 4:8 and 23, Job 1:15-17, Proverbs 7:26, Luke 9:22 at Ephesians 2:16, etc… ibig sabihin marami pa. Sinubukan kong tingnan ang isa sa mga nasa itaas yung Ephesians 2:16 – and that he might reconcile both unto God in one body by the cross, having slain the enmity thereby. Wala hindi pwede itong i-ugnay sa ating pinag-uusapan kasi tungkol ito sa kamatayan ni Hesus ng tayo ay nakipag-isa sa Kanya. Ang ating pinag-uusapan ay yung nakikita natin na “natutumba o bumabagsak patalikod” kapag napatungan, hinipan, nadaan ng kamay ng mga nag-sasalita. Kung yung tungkol naman sa Genesis 4:8 sigurado ko hindi yun kasi tungkol yun sa pagkapatay ni Cain kay Abel. Kahit sa mga bible dictionary wala akong nabasa na kahulugan ng “slain in spirit”.

Tingnan natin sa kalakaran ng mundo ngayon, marami ang mananampalataya ni Hesus na taliwas ang kanilang paniniwala, kasi naman mas naniniwala sila sa kanilang nakikita, napapanood, naririnig sa radio, tv, internet at sa mga pagtitipon, ang katwiran nila mga lingkod ng Diyos yun. Lalo na yung mga tinatawag na sikat na lingkod ng Diyos. Maaari ba natin silang husgahan eh salita ng Diyos ang kanilang dala at nakikita ang kanilang mga bunga, anong bunga ang ibig nilang sabihin? – ang napakaraming taga-sunod, naniniwala. Pero heto ang tanong wala kaya silang nilalabag na sitas sa kasulatan o nagagawa nila yun dahil Hosea 4:6 – My people are destroyed for lack of knowledge: because thou hast rejected knowledge, I will also reject thee, that thou shall be no priest to me; seeing thou hast forgotten the law of thy God, I will also forget they children. Kung titingnan natin wala talagang sitas sa kasulatan na maaaring i-ugnay sa ating pinag-uusapan ang “slain in spirit”.

Meron isang tagpo sa kasulatan kay Apostol Pablo ng papunta siya sa Damasco para tuligsahin ang mga alagad ni Hesus. Sa daan nagpakita ang espiritu ni Hesus sa kanya at siya ay napasubasob. Pansinin ninyo na napasubasob hindi patihaya ang bagsak tulad ng makikita natin sa ngayon. Ito raw yung katunayan na puspos ng Banal na Espiritu ang isang nagpatung ng kamay. Pero meron din naman na nakakaranas na itinutulak ang ulo kaya bumabagsak, meron naman na nakikisama na lang kasi raw nakakahiya kung hindi siya babagsak. Napakarami sa ngayon na kung pagmamasdan natin ay kakatwa ang mga ginagawa at walang batayan o sitas na matatagpuan sa kasulatan. Subalit napakarami ng gumagawa. Alin ba ang ating susundin yung kung ano ang nakasulat o yung mga gawang aral lamang ng mga taong ina-angkin na siya ay puspos ng espiritu ng Diyos. Ako po’y hihingi ng paumanhin sa sinuman na makapagbibigay sa akin ng sitas sa kasulatan na nag-sasabi patungkol dito sa ating pinag-uusapan. Iniisip ko po ngayon na isa na naman itong doktrina ng tao hindi ng Diyos. Sapagkat kung sa Diyos ito makikita natin na nakasulat sa kasulatan. Ang nakakalungkot lang nga po yung nakasulat na ipinagagawa ng Diyos yun pa ang hindi natin magawa, at minsan kinakaligtaan pa.

Ako po ay tahasang sumasalungat sa ganitong aral na wala sa kasulatan. At heto pa, kapag nagbabagsakan na ang mga pinatungan, hinipan ng taga-pagsalita ang kasunod noon ay ang “speaking in tongues”. Kayo ano ang kaisipan ninyo sa mga ganitong aral totoo ba ito o gawa lang ng tao? Hayaan ninyo sa sunod na kaisipan tatalakayin ko naman ang nabanggit ko sa itaas na “speaking in tongues”. Ito ay binabanggit at mababasa natin sa kasulatan, pero ano ang sa tingin natin ay labag sa nasusulat. Tandaan natin idaragdag ng Diyos ang mga salot ng aklat na ito sa sinumang magdaragdag at magbabawas sa anumang nakasulat dito. At heto pa po, sabi sa kasulatan “huwag kayong susubra o lalabis sa anumang nakasulat sa aklat na ito.

Kung kailangan po ninyo ng karagdagang kapaliwanagan o naghahanap kayo ng salita ng Diyos na pwede ninyo gawing pagkain ng espiritu sa araw-araw, bukas po ang aking http://explanation-ko.blogspot.com . Ito po ay mga kapaliwanagan ng tao na naka-ugnay sa salita ng Diyos na angkop sa ating mga buhay.

God bless you…. Abangannnnnnn.

Meeting Together!!

Ano ang makakapagligtas sa tao sa tiyak na kapahamakan? Ito siguro ang tanong na karaniwang hindi natin pinagtutuunan ng pansin. Sapagkat alam natin kung sino ang ating tagapagligtas, yun ay walang iba kundi ang ating Panginoong Hesus na isinugo ng Diyos Ama. Kapag ganito ang ating naririnig na katanungan, meron tayong nakahandang kasagutan. Kahit sino siguro na nakakabatid kung sino ang ating tagapaglitas ay batid din niya kung ano ang makakapagligtas sa tao, ano yun? Diba ang ating pananampalataya o sa wikang English ay “faith”. Ano nga ba ang ibig sabihin ng salitang “faith” o pananampalataya, pananalig? Ayon sa Hebreo 11:1 – tayo’y may pananalig kung nagtitiwala tayong mangyayari ang mga inaasahan natin, at naniniwala sa mga bagay na di natin nakikita. Yan ang pananampalataya, naniniwala sa mga bagay na di nakikita at magtitiwala sa mga bagay na inaasahang mangyari. Ito yung sinasabing makakapagligtas sa tao sa tiyak na kapahamakan.

Ito bang sinasabing pananampalataya ay mararanasan ng sinuman, basta ang kailangan lamang ay pananalig at paniniwala, sa lahat ng panahon, lugar at sitwasyon? Bakit ko natanong ito sapagkat kung pananampalataya lamang ang kailangan para maligtas bakit kailangan ko pang pumunta sa isang lugar para magsama-sama, mag-aralan, makinig. Oo nasabi rin sa kasulatan na ang pakikinig ng salita ng Diyos ay magbubunga ng pananampalataya, Roma 10:17 – Kaya’t ang pananampalataya ay bunga ng pakikinig; at makakapakinig lamang kung may mangangaral tungkol kay Kristo. Sa itaas nasabi natin na kailangan lamang natin para maligtas ay ang pananampalataya, pero ngayon sinasabi na magkakaroon ka ng pananampalataya sa pakikinig sa mga nangangaral ng salita ni Kristo. Kung ganon ano ang kinalaman nito sa bago nating kaisipan na “meeting together” o magsama-sama.

Sa Hebreo 10:24-25 – At sikapin nating mapukaw ang damdamin ng bawat isa sa pag-ibig sa kapwa, at sa paggawa ng mabuti. At huwag kaligtaan ang pagdalo sa ating mga pagtitipon gaya ng ginagawa ng ilan, kundi palakasin ang loob ng isa’t isa, lalo na ngayong nakikita nating nalalapit na ang pagdating ng Panginoon. Hayan nakita natin na hindi lang pala pananampalataya ang kailangan para maligtas, kailangan din natin ang bawat isa para magpalakasan, magtulungan, at matuto ng paggawa ng mabuti. Ibig bang sabihin hindi ka maliligtas kung ikaw lamang kasama ang iyong pananampalataya. Bakit kailangan pa natin ang ibang tao? Ang Diyos ba ay tumitingin sa mga ginagawa mong mabuti sa ibang tao o Siya’y tumitingin sa puso ng bawat isa sa atin at doon makikita ng Diyos ang ating pananampalataya. Sinasabi na wag kaligtaan ang “pagdalo” sa mga pagtitipon gaya ng ginagawa ng ilan. Ano ba ang sinasabing “pagdalo” ito yung sinasabing pagsamba, pag-aaral, seminar, sama-samang pananalangin?

Subalit minsan pa nga ang mga pagdalo sa mga ganitong patitipon ang nagiging sanhi ng pagbagsak ng isang tao at paglalaho ng kanyang pananampalataya. Kung ganito ang nangyari sa isang tao, sino ang maaari nating sisihin na naging dahilan ang pagtitipon ba, ang mga dumadalo o ang mismong may katawan na bumagsak. Masasabi ba natin na ang pagdalo ay siyang susi para magkaroon ka ng pananampalataya o hindi ba pwede na manatili na lang ako sa bahay o kuwarto ko at magbasa ng salita ng Diyos. Hindi ba ako maliligtas ng ganitong pamamaraan? Sino ang Tama? Pero ganito naman ang depensa ng iba. Santiago 2:14 – Mga kapatid, ano ang mapapala ng isang tao kung sabihin man niyang siya’y may pananampalataya, ngunit hindi naman niya pinatutunayan sa gawa? Maililigtas ba siya ng gayong pananampalataya? Parang nakapuntos ang kabila na hindi masasabing pananampalataya ang sinasabi mo na manatili na lang sa bahay at sabihing may paniniwala siya, kailangan pala ito ay mapatunayan, makita a buhay at gawa natin. Pero papaano yung mga taong di marunong makihalubilo sa mga tao, mas nais nila yung nag-iisa, kasi iniisip nila na lalo silang nagkakasala kung nasa maraming tao siya. Problema mo na yan hindi ko problema yan, kasi ang sarili mo ang kalaban mo hindi ang ibang tao.

Alam natin na marami ang magiging dulot ng “meeting together”, may dulot itong makabubuti sa tao at meron itong dulot na masama sa tao. Kung ganito ang ating pananaw dito ano na ang ating gagawin, marapat bang dumalo sa isang pagtitipon ang isang mananampalataya o manatili na lang siya sa kuwarto niya? Subalit sa tingin ko mas nakakarami ang magandang dulot ng pagdalo sa mga pagtitipon, sapagkat hindi sasabihin ng kasulatan yun kung itoy makasasama sa isang tao. Siguro sa mga taong sumasalungat sa mga ganitong pananaw ay kinakailangang tanungin niya ang kanyang sarili kung sino nga ba ang pinaniniwalaan niya. Kayo sumasang-ayon ba kayo na ipagpatuloy na lang ang padalo gaya ng ginagawa ng marami, para sa kalakasan ng isang tao. Pero tama naman kasi na pananampalataya ang makakapagligtas kasi kung mananampalataya ka na sa pagdalo mo tataas ang antas ng pananampalataya mo kahit na humarap sa malaking pagsubok, natitiyak na mapagtatagumpayan mo yun.

Para sa ibayo pang pag-aaral ng salita ng Diyos at mga pagkukunan ng mga kapaliwanagan patungkol sa kasulatan, malaya po tayong bumisita sa http://explanation-ko.blogspot.com o clik lang po ang link na ito…

God bless you….

Women Role in the Church!!!

1 Corinthians 11:3 – Now I want you to be aware that the HEAD of every man is Christ, yet the HEAD of the woman is the man, yet the HEAD of Christ is GOD.

Meron bang kaugnayan ang sitas sa itaas sa ating kaisipan ngayon? Sa tingin ko malaki ang kaugnayan nito sa ating tatalakayin, sapagkat may kontrobersyal ang mga babae sa loob ng sambahan o kongregasyon, iglesia. Ano nga ba ang maaring katatayuan ng mga babae sa loob ng iglesia? Bakit may mga sitas sa kasulatan na nagsasabi na manahimik ang mga babae sa loob? Kaisipan lang ba yun ni Apostol Pablo o maybatayan siya kung bakit ito ipinagbawal na magsalita o mamahala sa mga lalaki at sa kongregasyon. Sinasabi sa itaas na sitas ang namumuno sa mga lalaki ay si Kristo, sa mga babae naman ang dapat mamuno ay mga lalaki. Bakit kaya? Ayaw ba ni Kristo sa mga babae, kaya Niya nasabi yun o may kinalaman ang kaugalian, katayuan at kakayan ng mga babae. Ano ang ibig iparating sa ating ng bagay na ito?

1 Corinto 14:33-35 – Gaya ng dapat mangyari sa lahat ng iglesya ng Diyos. Ang mga babae’y kailangang tumahimik sa mga pagtitipon sa iglesya. Sapagkat hindi ipinahihintulot sa kanila ang magsalita sa gayong pagkakatipon; kailangang sila’y pasakop gaya ng sinabi ng Kasulatan. Kung mayroon silang nais malaman, magtanong sila sa kanilang asawa pagdating sa bahay; sapagkat kahiya-hiyang magsalita ang isang babae sa loob ng iglesya.

Alam ko na marami ang sumasalungat sa mga pahayag na yun ni Apostol Pablo, lalo na sa ngayon na marami na ang mga babae na ginagamit sa mga malalaking kongregasyon. Kung pagtutuunan natin ng pansin ang mga nakasulat sa kasulatan kahit pa noong Lumang Tipan pa ang mga babae ay hindi tahasang nabibilang sa anumang kapulungan o anumang samahang pang-simbahan. Ang kaugaliang yaon nadala hanggang sa panahon ng ating Panginoong Hesus. Hindi naman masasabi na walang silbi ang mga babae subalit kung sa biglang pag-aakala ay ganon ang maiisip. Tulad na lang ng si Hesus ay magpakain ng 5000, bakit kaya hindi isinama sa bilang ang mga babae? O ito ay nangyari lang kasi hindi na isinama ng sumulat ng pangyayaring yaon, o kaugnay pa rin ito sa kaugalian. Ano ba ang pinanghahawakan ng mga sumasalungat sa ganitong kapahayagan na ang mga babae ay dapat manahimik na lamang sa loob ng kongregasyon. O talaga namang dapat na manahimik na lang ang mga babae. Kahit ngayong makabagong panahon na, ang tanong ay bakit? Sino ang tama?

Pero sabi nila maraming lingkod ng Panginoon na ginagamit, nagpapagamit at meron pa ngang mas marami at malaki ang korgregasyon kaysa sa mga lalaki. Meron akong narinig sa isang seminar na hindi daw dapat pagbawalan ang mga babae na makapagsalita, mamuno, manguna sa mga lalaki sa kongregasyon sapagkat pantay pantay lamang ang lalake at babae sa harap ng Diyos. At kung ano ang nagagawa ng lalake ay magagawa na rin ng mga babae, naroon na ako kaya lang baka meron lang nilalabag na sitas sa kasulatan ang ideyang yun. Kayo, sumasang-ayon ba kayo na manahimik na lang ang mga babae sa loob ng iglesya o hayaan na lang na magkaroon ng paligsahan ang dalawa kasarian, baka kung sagayon mas marami pang marahuyo na manumbalik sa Diyos. Ano sa palagay nyo?

Siguro sa pananaw ni Apostol Pablo ang mga babae ay di dapat makihalo sa pag-uusap ng mga lalake sa iglesya upang hindi maging pangit tingnan na parang walang kabuluhan ang mga lalaki, tulad ng ating unang sitas na dapat magpasakop ang mga babae sa mga lalaki. Subalit tayo ay binigyan ng kaalamang magpasya ng mabuti at masama – kung sa paglilingkod sa Diyos mas magandang tingnan na ang mga babae ay mamuno na lang sa mga kapwa babae upang maiwasan ang pag labag sa kasulatan. Ito man ay kaugalian ng mga tao noong panahong yaon, subalit nasulat at ipina-aalam sa atin ito. Ayaw ko nang sabihin na ang mga babae noon ay mga masisitsit ayon sa kasulatan, pero ang tanong ko naman nagbago naba ito sa ngayon o katulad pa rin ng dati o mas malubha ngayon. Minsan nga nagiging metsa pa ito ng pag-aaway ng mga lalaki sa mga samahan diba.

Paanyaya:
Ang may nais na makabasa ng ibat-ibang sitas ng kasulatan ayon sa mga kaganapan sa buhay maaaring bumisita http://expalanation-ko.blogspot.com o click mo lang ang link na ito at dadalhin ka sa sinasabi ko….

God bless you…

Trinity Third Edition!!

Sino ba ang Diyos? Bakit parang ang gulo? Ganyan ang mga katanungang maaari nating marinig sa iba, diba pwede ganito na lang? Subalit ano ba ang ating magagawa para ipakita ang munting katutuhanang ating nabasa sa kasulatan, na baka sakali mabasa nila at maunawaan ayon sa kalooban ng Diyos.

1 Corinthians 15:28 – Now, whenever all may be subjected to Him, the Son himself shall be subjected to Him who subjects all to Him, that God may be all in all.

1 Corinto 15:28 – At kapag ang lahat ay nasa ilalim na ng kapangyarihan ni Cristo, ang Anak naman ang paiilalim sa kapangyarihan ng Diyos na naglagay ng lahat ng bagay sa ilalim ng kapangyarihan Niya. Sa gayon, lubusang maghahari ang Diyos sa kalahat-lahatan.

Ang sitas na ito ay napaka-linaw at marami pa nito ang mababasa natin sa kasulatan na tahasang sinasabi na ang Ama ay mas dakila kaysa sa Anak at ang Anak ay laging nagpapailalim sa Ama. Hindi sila magkapantay tulad ng sabi-sabi ng iba na wala namang batayan na kasulatan. Sila’y mag-ama, sila’y isang pamilya. At ang “spirit of God” ay siyang espiritu ng Diyos hindi ibang espiritu para maging trinity sila. Tayo’y naka-ugnay lamang kung ano ang katutuhanan sa kasulatan hindi yun gawa-gawa lamang ng taong nadidiliman ng kaisipan.

Heto pakatandaan ninyo na sa tuwing nagsasalita si Hesus patungkol sa kaugnayan niya sa Diyos Ama hindi Niya nababanggit o nasasama ang Banal na Espiritu. Kaya malinaw na hindi ang banal na espiritu kasama sa kanila upang maging tatlo. At hindi mo masasabi na si Hesus ay nagkakamali sa Kanyang mga pahayag. Heto tingnan ninyo ang sitas na ito:

John 15:1 & 5 – I am the true grapevine, and My Father is the farmer…. I am the Grapevine. You are the branches..

Di ba kita ninyo ang pagkakaiba ng kanilang kalalagayan. Pero bakit kaya hindi nabanggit ang banal na espiritu, nasaan kaya siya. Baka naman hindi pa siya naiipakilala, tulad ni Hesus noon sa Lumang Tipan pa. Pero sino at ano ba ang banal na espiritu? Tingan nga natin ang sitas na ito:

John 16:7 – It is expedient for you that I go away: for if I go not away, the Comforter will not COME UNTO YOU; but if I depart, I will SEND HIM unto you.

Ito bang sinasabing “comforter” ay kasama sa trinity na pinag-uusapan natin? Tingnan natin kung sino talaga itong Comforter. Napansin ba ninyo na sinabi ni Hesus na kung hindi Ako aalis ang comforter ay hindi darating sa inyo. Bakit mag-aaway ba sila, sigurado ko hindi yun ang dahilan kundi ang dahilan ay sapagkat ang comforter ay ang espiritu ni Hesus, ito yung banal na espiritu. Ituloy ninyo ang basa sa John 16:13-15 na ito’y naka-ugnay sa ating pinag-uusapang banal na espiritu. Ngayon mapapansin ninyo na mismong si Hesus ang sasagot sa usaping ito sa kanyang salita sa:

John 14:20 – In that day (when comforter comes) you shall know that I am in My Father, and you in Me, and I in you.

John 14:26 – Now the consoler (comforter), the Holy Spirit, which the Father will be sending in my Name, that will be teaching you all, and reminding you of all that I said to you.

John 14:27 – I am going, and I am coming to you.

Nawa nakita ninyo ang nais kong ipakita ayon sa mga kapahayagang inilatag sa itaas at sa mga nakaraang bahagi ng kaisipang ito. Nawa ang Diyos ang patuloy na gumabay sa atin sa pagtuklas pa ng mga kapahayagang nakalaan doon sa mga taong pinagkaloobang malaman ito… God bless you….

Trinity Second Edition!!!

Nakita natin ang ibat-ibang kahulugan ng mga salitang naka-ugnay sa ating pinag-uusapan kasama ang salitang “trinity”. Ngayon ipakikita ko naman sa inyo ang iba pang mga sitas sa kasulatan na may kaugnayan sa ating pinag-uusapan. May nagsasabi ng ganito – A “Father” and a “Son” are the SAME PERSON and EQUAL. Kanilang pinanghahawakan ang sitas na ito – “I and the Father, We are ONE” John 10:31. Subalit tingnan natin ito at tandaan ninyo na HINDI sinabi ni Hesus na, “I and the Father, We are one GOD”, nakuha ba ninyo ang ibig sabihin. May nakita ba kayong sitas na nagsasabi ng ganon, lahat ay mababasa ninyo ay “ONLY ONE GOD”. Meron ba kayong makikita na “Who that ONE GOD is? Siempre meron tayong mababasa nito sa kasulatan. Heto bigyan ko kayo ng isang sitas patungkol sa sinasabi ko (in English)

1 Corithians 8:5-6 – For even if so be that there are those being termed gods, whether in heaven or on earth, even as there are many gods and many lords, nevertheless for US there is ONE GOD, the FATHER, out of WHOM ALL IS, and we for Him, and ONE LORD, JESUS CHRIST, through Whom all is, and we through Him.

Malinaw na sinasabi di ba na iisa ang Diyos at yun ang nagiisang Diyos, isa ang Panginoon si Hesus na nagbuhat sa DIYOS AMA. Tingnan natin ang sumunod na sitas ng 1 Corinthians 8:7 – But NOT IN ALL is there this knowledge. Anong ibig sabihin nito, na hindi lahat ay nakaka-alam ng ganitong katutuhanan. Wow hindi ako ang nagsabi niyan kundi ang kasulatan mismo. Masasabi ko lang ay pasalamat tayo sa Diyos kasi ipina-alam Niya sa atin ito.

Silipin uli natin yung sitas sa itaas na sinasabing ang LAHAT ay NAGMULA sa AMA at sinasabi rin na LAHAT AY PARA (THROUGH) kay Hesus. John 16:27-28 - … I (Jesus) came OUT FROM GOD. I CAME OUT FROM THE FATHER….. Ngayon malinaw na ang lahat ng bagay ay nagmula sa AMA kasama na nagmula sa Ama an gating Panginoong Hesus. At ito pa sa 1 Timothy 2:5 – For there in ONE GOD, and ONE Mediator OF God and mankind, a MAN Christ Jesus. Kaya nga sa depensa nila walang trinity, triune of God. Sapagkat sabi nila sa bibliya malinaw na nakasaad ito – John 14:28 - … I am going to the Father, for the Father is GREATER than I. Saan ba natin makikita na sa Hesus ay mas dakila kaysa sa Ama.

Tingnan pa natin ito 1 Corinthians 11:3 – Now I want you to be aware that the HEAD of every man is Christ, yet the HEAD of the woman is the man, yet the HEAD of Christ is GOD. Saan natin mababasa o makikita sa kasulatan na nagging HEAD ng Diyos si Hesus, wala dib a? Ibig sabihin na ang diyos n gating Panginoong Hesus ay ang Ama, Ephesians 1:17 - … that the GOD OF OUR LORD Jesus Christ, the FATHER…. Si Hesus ay may diyos yun ay ang Diyos AMA. Hindi pwedeng pagbaliktarin kasi wala sa bibliya ganon din sa Banal na Espiritu. Heto pa ang ibang halimbawa na mababasa sa kasulatan:

Ephesians 1:3 – Blessed be the God and Father OF our Lord Jesus Christ.
Colossians 1:3 – We are thanking the God and the Father OF our Lord Jesus Christ
1 Peter 1:3 – Blessed be the God and Father OF our Lord Jesus Christ.

Maiba naman tayo, meron ba kayong maipapakikitang sitas sa bibliya na nagsasabing ang “banal na espiritu” ay Diyos. Kung ang banal na espiritu ay kapantay sa Diyos at Anak at may sitas ito sa kasulatan totoo ngang meron trinity, pero kung wala naman mananatiling doktrina ito ng mga Kristiyano at patuloy itong tatalukbong sa kanilang mata hanggang hindi ipinagkakaloob sa kanila na malaman ang katutuhanan.

Tandaan ninyo ito:

Philippians 2:6 – Who, being inherently in the form of God, deems it not pillaging (taking by force or plundering) to be EQUAL WITH GOD.

Itutuloy…

Trinity!!!

Sa mapapadaan, makakapabasa at mamumuna ipinapauna ko po sa inyo ang kaisipang ito ay batay sa mga nakalap na kaisipan, kapahayagan, nabasa at paniniwala sa makabagong pamayanan. Wala pong kinalaman ang gumawa nito sapagkat ako po ay taga-sulat lamang ng kaisipan o pitak na ito ayon sa aking pagka-unawa. Kung may kulang po o lumabis kayo na lang po ang bahalang umintindi. Wala pong kinalaman ang aking kasalukuyang paniniwala binigyan ko lang ng pagkakataon na isalarawan ang lahat ng mga kaalaman na nakarating sa akin.

Ang doktrina ng pagiging tatlong ng Diyos ay isang karaniwang kaalaman at paniniwala ng mga Kristiyano at ito ay kanilang tinatanggap ng buong puso. Hindi na kinakailangan pa ang mahabang kapaliwanagan o pagsusuri kung ito ba ay matatangpuan sa banal na kasulatan ko hindi. Ang paniniwalang ito ay nagpasalin-salin na sa ibat-ibang panahon at ibat-ibang henerasyon. Kapag ang pinag-uusapan ay pagiging tatlong persona ng Diyos lahat ng mga Kristiyano na naniniwala dito ay sumusunod sa mga ilahad ng mga eskolar na sumulat ng mga salin sa bibliya. Ang ating pinag-uusapan ditto ay ang pagiging tatlo persona ng Diyos ang:

Diyos AMA
Banal na Espiritu
Diyos Anak (Hesus)

Marami ang sumasalungat sa ganyang paniniwala, kasi naniniwala sila na ang Diyos ay iisa at ayon sa kanila kapag ang Diyos ay may tatlong persona ito’y lumalabag sa maraming kapahayagan at walang makikitang sitas sa bibliya. Ang mga sumusunod ang kanilang pinanghahawakang paniniwala na:

Walang sinasabi o mababasa sa bibliya na ang Diyos ay tinawag na tatlong person o Triune God.
Ang salitang trinity ay hindi ginamit o pinatungkol sa kung Sino o Ano ang Diyos
Ang Diyos ay hindi inihalintulad sa “a person” o “isang tao”
Ang Banal na Espiritu ay hindi nabanggit sa bibliya na isang Diyos
Alam na si Kristo ay Anak, Siya’y hindi maaring maging Diyos Ama o kapantay ng Kanyang Ama.

Bakit? Sinasabi sa Juan 14:28 – Sinabi ko na sa inyo, Ako’y aalis, ngunit babalik ako. Kung ini-ibig ninyo Ako, ikagagalak ninyo ang pagpunta ko sa Ama, sapakat dakila ang Ama kaysa Akin. Protesta nila na ang banal na espiritu ay hindi tinawag na Diyos sa bibliya, ang Diyos ay hindi tinawag na tatlo. Subalit ang doktrinang ito ang pinaniniwalaan ng milyon milyong Kristiyano. Pero ano ba ang kahulugan ng salitang “trinity” sa diksyonaryo? Sa Hastings Dictionary sinasabi na ang Trinity – the Christian doctrine of God as existing in three persons and one substance is not demonstrable logic or scriptural proof. Kung titingnan natin sa kahulugan nito ang Diyos ay hindi inihalintulad sa isang “substance” sapagkat ang Diyos ay espiritu. Juan 4:24 – Ang Diyos ay espiritu, kaya Siya’y dapat sambahin sa espiritu at sa katutuhanan. Ibig sabihin hindi Siya dapat ihalintulad sa isang substance sapagkat Siya’y espiritu.

Paano ito nabuo ng mga eskolar ang pagiging tatlong persona ng Diyos, ayon sa kanila ito’y nagmula sa kahulugan ng salitang “triune” to mean three in one. This means that God, a singular being, exist in a plural manner… Sa Hebreo ang pangalan ng Diyos ay “ELOHIM” na matatagpuan sa lahat ng naunang kasulatan. Ang salitang Elohim na ang ibig sabihin ay three in one – ito’y binigyan ng kahulugan ng ibat-ibang sumulat kasama ang Noah Webster na nagbigay din ng kahulagan ng triune ay three in one. Subalit tingnan natin kung ano talaga ang tunay na pakahulugan ng salitang ELOHIM (Eloheem) sa Hebreo – is the plural form of ELOWAH (Eloah) which answer to “The Deity” at Theos – na ibig sabihin PLACER (God), literally DISPOSER or ARBITER. At kung ibig ng iba na makita kung tama itong sinasabi hanapin ninyo sa ibat-ibang diksyonaryo ang salitang ating pinag-uusapan.

Meron naman depensa ang iba na nasa bibliya raw ang pagiging tatlong persona ng Diyos at matatagpuan daw sa 1 Juan 5:7. Tingnan nga natin ang sitas na ito sa ibat-ibang salin ng bibliya para Makita natin kung tama nga ang kanilang sinasabi.

The Concordant Literal New Testament – 1 John 5:7 - …seeing that three there are that are testifying, the spirit, and the water and the blood, and the three are for the one thing.

A New Translation by James Moffatt – 1 John 5:7 – The witnesses are three, the Spirit, and the water and the blood, and the three of them are in accord.

The Emphatic Diaglott – 1 John 5:7 – For there are three which testify; the Spirit, and the water, and the blood; and the three are of one.

Sa itaas ang ilang salin patungkol sa ating pinag-uusapan. At heto naman sa ibaba ang ilan sa salin na makikita ditto ang ganitong Footnote – These text concerning witnesses is not contained in ANY Greek manuscript which was written earlier than the 15th century. It is not cited by ANY of the Greek ecclesiastical writers nor by ANY of the early Latin fathers..

KJV - 1 John 5:7 – For there are three that bear record in heaven, the Father, the Word, and the Holy Ghost: and these three are one.

The Holy Bible – New Catholic Version – 1 John 5:7 – For there are three that bear witness (in heaven: the Father, the Word, and the Holy Spirit, and these three are one. And there are three that bear witness on earth): the Spirit, and the water, and the blood, these three are one.

Ngayong nakita natin ang mga kapahayagan sa itaas masasabi nab a nating mabubuo na ang bagong pagkilala sa Diyos. Wala pong layun ang kaisipang ito bagkus ang layon po nito ay ihayag lamang kung ano ang maaari nating mapulot na mabuti at katutuhanan dito. Hindi po nanghihikayat ito bagkus ay humihingi sa inyo na samahan ako sa pagtuklas pa para sa kaisipang ito. Alam kop o na ang bibliya ay sagana sa kapahayagan at katutuhanang maaari nating i-ugnay sa usaping ito.

Itutuloy…..

To you or For You !!

Tingnan nga natin sa bagong kaisipang ito kung ano ang ating mapupulot na katutuhanang sinasabi mula sa banal na kasulatan tungkol dito. Kung isasalin natin ito sa wikang tagalog ito ay “to you” – “sa iyo” at ang “for you” – para sa iyo, may pagkaka-iba ba ang dalawang salitang ito. Ang saalitang “sa iyo” na ang ibig pakahulugan ay ang pagtukoy, pag-angkin, pag-aari, pangyayari o kaganapan (masama man o maganda) sa isang tao. Ang salitang “para sa iyo” na ang ibig pakahulugan ay pagtanggap ng isang bagay, pangyayari, o kaganapan ng isang pangyayari na may kaukulang layunin. Matapos nating Makita ang kahulugan ng dalawang salita masasabi nab a natin na may pagkaka-iba ang dalawang ito. Kung pagbabatayan natin ang kahulugan nito mula sa banal na kasulatan, makikita natin na ito ay may kanya-kanyang layunin o katangian. Heto ang ilan sa mga gamit nito na karaniwang nagagamit natin sa araw araw, bago natin silipin ang mga pangyayaring kaugnay dito.

TO YOU (SA IYO)

Sa iyo ang lupang ito
Dahil sa iyo nangyari ang lahat ng ito
Sa iyo nagmula ang lahat ng kasamaan
Dahil sa iyong ginawa natanggap mo ang mga bagay na di mo inaasahan
May dahilan kaya nangyari sa iyo ang lahat ng iyan

FOR YOU (PARA SA IYO)

Para sa iyo talaga ang mga pagpapalang ito
Para sa iyo ang lahat ng pagsubok na iyan, upang matuto ka
Para sa iyo ano ang masasabi mo sa nangyayari sa iyo.

Sa buong bibliya ang Diyos ay nangusap sa lahat ng tinawag, ginamit, pinagpala, pinahirapan, sinubok Niya ayon sa Kanyang LAYUNIN at plano. Tama sa lahat ng pagkakataon ang Diyos ay laging may layunin sa lahat ng pangyayari sa buong banal na kasulatan. O hanggang sa ngayon sa panahon natin lagging ganon ang kanyang pakay sa atin ang natatanging layunin. Ito man ay sa pagbibigay ng pagpapala, pag-subok, pangyayari at kaganapan. Marami ang mariringgan natin na nagsasabi ang sinisisi nila ay ang Diyos tulad ng “bakit ito nangyari sa akin (sa iyo)” Hindi kaya mas marapat nating gamitin ay ang salitang “nangyari kaya ito sa akin dahil ito ang para sa akin (para sa iyo)” kasi may layunin ang Diyos kaya nangyari ito.


Ang medyo nakaka-gulo dito sa ating pinag-uusapan ay ang sitwasyon na minsan magagamit din natin ang salitang ito sa iisang kahulugan. Tulad ng “dahil sa iyo o akin” nagamit ako o ikaw para magbago ka, samantalang pwede rin naman na “para sa iyo o akin” talaga ang mga ito kasi may layunin Siya sa akin. Tingnan nga natin sa Bibliya sa buhay at layunin kay Hudas Escariote. Marami ang nagsasabi na “dahil sa kanya” napako si Hesus, ibig sabihin sinisisi natin siya sa lahat ng nangyari kay Hesus. Kung hindi dahil sa kanya hindi Siya mahuhuli at mapapako sa krus. Ganon nga ba ang tunay na dahilan noon, hindi kaya yun talaga ang dapat mangyari kasi yun ang layunin ng Diyos “para sa atin o para sa iyo”. Subalit hindi makita ng iba ang talagang layunin ng Diyos, nais nilang ang layuning iyon ay maganap ayon sa isip ng tao hindi ng Diyos. Subalit napaka linaw ang sabi ng Diyos sa Isaias 55:11 – Ganyan din ang Aking salita. Magaganap nito ang lahat Kong nasa. Ganyan ang Diyos, kapag sinabi Niya ang isang bagay, pangyayari o sitwasyon, ito’y mangyayari kahit anumang paraan. Hindi Siya nakukuha sa palakasan, suhulan, o anumang kalalagayan ng pangyayari.

Malimit natin magamit ang “sa iyo o akin” sapagkat natural na ata sa tao ang ganong ugali na mahilig manisi, at magturo ng iba. Hindi natin nakikita ang ibig ipakahulugan ng isang pangyayari, ng isang sitwasyon sa ating buhay. Agad tayong nagbibigay n gating saloobin, nararamdaman sa mga nangyayari sa atin. Nakakalimutan natin na may Diyos na siyang nakaka-alam, nakakakita, nagkokontrol sa buhay natin. Nakalimutan natin ang mahalagang sangkap ng buhay na ibinigay sa atin ng Diyos, yun ang natatangin layunin Niya sa ating buhay. Naaalala ko ang isang sitas sa Efeso 1: 5 Tayo’y Kanyang itinalaga noong pang una upang maging mga anak Niya sa pamamagitan ni Hesus. Iyan ang Kanyang layunin at kalooban. Natatandaan ba ninyo sa halamanan ng Eden doon matapos sabihin ng Diyos kay Adan na kinain niya ang pinagbabawal na bunga ng kahoy ay nanisi pa si Adan at itinuro ay si Eva. Diba malinaw na talagang magaganap yung kasalanang kanilang ginawa sapagkat may natatanging “layunin” ang Diyos para sa Kanyang mga nilikha. Ano yun? Ang isugo ang Kanyang bugtong na Anak na si Hesus para sa ikaliligtas ng mga nilikha.

Kaya ngayon masasabi na ba natin na huwag nating sisihin ang ating sarili, ibang tao o sinuman sa mga nangyayari, sapagkat baka ito ay nagaganap dahil ito ay “para sa iyo” upang ipakita ng Diyos ang Kanyang kapangyarihan, pag-ibig at kapahayagan. Lagi Niyang sinasabi na “humayo kayo at wag ng magkasala”. Eh kung ganon pwede ba nating sisihin ang Diyos sa mga nangyayari sa atin? Hindi, sapagkat ginagawa niya yan sa iyo dahil para matuto ka, magbalik ka sa Kanya at matuwid ka ng landas.

Tandaan ninyo ang lahat ng pangyayari dito sa daigdig ay kontrolado ng Diyos ito man ay masama at mabuti dahil sa Kanyang natatanging LAYUNIN sa tao.. Isaias 45:6-7 Ginawa Ko ito upang Ako ay makilala ng buong daigdig. Na makilala nila Ako si Yahweh. Ako lamang ang Diyos at wala nang iba. Ako ang lumikha ng dilim at liwanag. Ako ang nagpapadala ng kaginhawaan at kapahamakan. Akong si Yahweh ang gumagawa ng lahat ng ito.

Love Your Enemy!!!

Mateo 5:43-44 Narinig ninyong sinabi: Ibigin mo ang iyong kapwa at kapootan mo ang iyong kaaway. Ngunit sinasabi ko sa inyo: Ibigin ninyo ang inyong mga kaaway. Pagpalain ninyo ang mga napopoot sa inyo. Gawan ninyo ng mabuti ang mga nagagalit sa inyo. Ipanalangin ninyo ang mga umaalipusta sa inyo at ang mga umuusig sa inyo.

Mateo 10:36 Ang kaaway ng isang tao ay ang kaniyang sariling kasambahay.

Lucas 1:71 Kaniyang sinabi na tayo ay ililigtas mula sa ating mga kaaway. Gayundin, mula sa kamay ng lahat ng mga napopoot sa atin.

Sa Banal na Kasulatan tahasang makikita at mababasa natin na “ang Diyos ay pag-ibig” bakit? Sapagkat Siya ang unang umibig sa atin ng isugo Niya ang Kanyang bugtong na anak na si Hesus (Juan 3:16). Ano ba ang ibig ipakahulugan ng “pag-ibig”? Ayon sa banal na kasulatan – Ang pag-ibig ay matiyaga at mabait. Ang pag-ibig ay hindi naiinggit. Ang pag-ibig ay hindi nagmamapuri o nagmamataas. Ang pag-ibig ay nagtatakip ng lahat ng bagay. Ito ay naniniwala sa lahat ng bagay, umaasa sa lahat ng bagay, nagbabata sa lahat ng bagay. Ang pag-ibig ay hindi nagwawakas. Kung mayroong paghahayag, ang mga ito ay lilipas. Kung may pagsasalita ng mga wika, sila ay titigil. Kung may kaalaman, ito ay lilipas. Ngayon ang tatlong ito ay mananatili, ang pananampalataya, ang pag-asa at ang pag-ibig. Ngunit ang pinakadakila sa tatlong ito ay ang pag-ibig (1 Corinto 13:4-13)

Ngayon naman balangkasin natin ang salitang “kaaway”. Ano bang ibig ipakahulugan nito? Ang kaaway ayon sa bibliya ay ang mga taong hindi sumusunod, hindi kumikilala sa Diyos at yung mga taong patuloy na gumagawa ng kasalanan laban sa Diyos. Pero sinu-sino ba ang mga taong ito? Colosas 1:21 -At kayo na dating banyaga at mga kaaway ng Diyos dahil sa inyong pag-iisip at dahil sa inyong masasamang gawa ay ipinagkasundo ngayon. Santiago 4:4 - Hindi ba ninyo nalalaman, kayong mga mangangalunyang lalaki at babae na ang nagnanais maging kaibigan ng sanlibutan ay pakikipag-away sa Diyos? Kaya ang sinumang makikipagkaibigan sa sanlibutan ay kaaway ng Diyos. Yan ang mga sinasabing kaaway ng Diyos. Tanungin nga natin an gating sarili, kabilang ba tayo sa mga taong ito.

Matapos nating makita ang magkabilang kahulugan ng ating kaisipan. Tanungin natin ano ba ang mahirap na mahalin ang isang kaaway? Ginawa na ba ito ng Diyos at ni Hesus? Oo naman kaya nga sinabi Niya na dati tayo’y mga banyaga at mga kaaway ng Diyos dahil sa ating mga kasalanang nagawa, subalit patuloy, nagtiyaga Siya sa atin at inabot upang makipagkasundo. Ito yung ibig ipakahulugan doon sa Colosas 1:21 sa itaas. Pero ang hirap eh na mahalin ang kaaway o umaaway at gawan ng mabuti at ipanalangin. Tama ang sinasabi sa itaas Mateo 10:36 na ang kaaway ng isang tao ay ang kaniyang sarili, kasi nga napaka-hirap supilin, turuan, mapasunod ang ating sarili, lalo na kapag lagi nating naiisip yung mga ginawa ng taong kaaway mo.

Heto ang sitwasyon. Ginawa ko naman ang sinasabi na patawarin ang nagkasala, napopoot, nang-aalipusta sa akin at ako mismo ang lumapit upang humingi ng kapatawaran, kahit na sabihin hindi yun matatawag na kasalanan. Subalit ganon pa rin ang nangyari galit na galit sa tuwing makakarinig ng mga pangangatwiran mula sa akin. Ano ang aking gagawin lalapitan ko na naman siya para humingi ng kapatawaran? Hindi kaya subra na ang ganon? Oo alam ko ang sinasabi sa kasulatan. Ilan bang beses dapat patawarin ang isang kapatid o nagkasala sa iyo? Pitungpot Pitong beses mong patawarin ang nagkasala sa iyo, yun ang sinasabi. Wala na bang katapusan yun kapag lagi na lang ganon? Matuto kaya ang isang taong ganon ang pag-uugali?

Siguro ito ang pinaka mahirap gawin sa lahat ng mga ipinag-uutos ng ating Panginoong Hesus. Madaling sabihin, ituro, pero mahirap gawin sapagkat mahirap kalaban ang sariling pagkatao. Subalit yan yung tahasang ipinakita at itinuturo si Hesus sa atin bilang kanyang mga tinawag at taga-sunod.

Prayer !!!

Maraming ibig ipakahulugan ng salitang “prayer” o sa wikang tagalog ay “panalangin”, pag-usal, pagsasabi, pakikipag-usap. Sa lahat ata ng uri ng relihiyon ay may kanya kanyang turo kung ano ang tamang panalangin ayon sa kanilang paniniwala. Ano nga ba ang kahulugan nito? Ang panalangin ay isang pakikipag-usap o pakikipag-niig ng tao sa bagay, Diyos, o diyus-diyusan ayon sa kanilang mga paniniwala. Pangkaraniwan ng inu-usal ang panalangin ng tao para sa di nakikita o nahahawakan at doon sa nakikita at nahahawakan. May ibat ibang paraan kung paano manalangin ang ibat-ibang mga samahan, simbahan, pananampalataya at mga tao. Tulad ng mga muslim, sila’y nananalangin na tinatawag na “salah” kung saan mula pagkakatayo, silay luluhod, tapos isusubasob ang mukha sa lupa. Ganito noon nanalangin si Josue kay Yahweh na halos magdikit na ang kaniyang mukha sa kaniyang hita at tuhod. Ang mga Romano Katoliko naman ay nakaluhod sa harap ng altar, rebulto, o larawan at minsan sa harap mismo ng mga pari meron pa silang lumalakad paluhod pamunta sa altar habang inu-usal ang panalangin. May mga katutubo na ang kanilang pagdalangin ay may kasamang sayaw at may saliw na tugtug. Meron naman dumadalangin ng nakatingala sa langit at nakataas ang mga kamay. Meron namang nakaluhod lang, nakatayo, nakapikit, umaawit, nasa bintana at marami pa ayon sa kani-kanilang paniniwala at nakagisnan pamamaraan.

Subalit heto ang tanong. Ano nga ba ang tamang anyo ng pananalangin? Nakaluhod, nakatayo, nakahiga, naka-upo, nakataas ang kamay, nakatingala. Ang lahat ng ito ay masasabi ba nating tinatanggap ng Diyos na tamang pamamaraan ng panalangin. Ano ba ang turo ng ating Panginoong Hesus patungkol sa pananalangin, meron ba Siyang itinuro? O meron ba Siyang ipinakikitang halimbawa na dapat nating gayahin mula sa Kanya? Meron kung natatandaan ninyo Mateo 26:43-45 - Pagbalik niya, nasumpungan niya silang muling natutulog sapagkat lubha na silang inantok. Iniwan niya silang muli at nanalangin sa ikatlong pagkakataon. Sinabi niyang muli ang gayong panalangin. Pagkatapos ay pumunta siya sa kaniyang mga alagad. Sinabi niya sa kanila: Matulog na kayo at magpahinga. Narito, malapit na ang oras at ang Anak ng Tao ay ipagkakanulo na sa mga makasalanan. Nakita natin dito na nanalangin si Hesus na malayo sa mga alagad, bakit kaya? Upang ipakita sa kanila ang tamang paglapit sa Diyos Ama. Ano kaya ang ginawa ni Hesus, siya'y lumuhod sa harapan ng Ama, tumingala at taimtim na nakipag-usap sa Diyos. Nakapikit kaya si Hesus noong nananalangin Siya? Walang binanggit o nasabi sa bibliya kung nakapikit Siya. Bakit laging kung manalangin si Hesus ay sa isang dako o tahimik na lugar? Sapagkat nais Niyang ipakita sa kanila ang isang magandang halimbawa na dapat gayahin. At sinabi Niya kung mananalangin ka pumasok ka sa iyong silid, ipinid at doon ka manalangin sa Ama di mo nakikita.

Ano ba ang tamang mga salita sa ating mga panalangin? Ang ating Panginoong Hesus ang nagsabi nito Mateo 6:7 - Ngunit kapag ikaw ay mananalangin, huwag mong gamitin ang mga walang kabuluhang paulit-ulit na mga panalangin gaya ng ginagawa ng mga Gentil. Ito ay sapagkat nananalangin sila nang paulit-ulit dahil sa kanilang palagay ay diringgin sila sa dami ng kanilang salita. Bakit nasabi ni Hesus ang ganito? Sapagkat yun ang ginagawa ng nakararami noon lalo na ang mga Gentil. Hindi nila nalalaman na bago pa lang ibuka ang kanilang bibig ay alam na ng Diyos ang kanilang pangangailangan. Alam nyo bang hanggang sa ngayon na may mga Gentil pa rin ayon sa pagsasagawa ng panalangin, nariyan yung napaka hahabang panalangin na kung susuriin mo paulit ulit na, meron namang ginagawang ritual na ang pananalangin. Paano nga ba ang tamang sasabihin sa panalangin. Meron akong nabasa dapat daw ang panalangin ay may sangkap na A.C.T.S.. Ito yung A- Adoration, C- Confession, T- Thanksgiving and S- Supplication. Subalit minsan nagiging ritwal na kapag ganito, sapagkat kung wala kang iisiping mga sangkap pa masasabi mo kung ano yung nasa puso mo. Kaya ako di naniniwala sa ganon, kasi kung ang puso mo ay naka-ayon sa Diyos at doon sa ipananalangin mo di na kailangan ang anumang mga panuntunan pa, ibig sabihin ang Diyos ay tumitingin sa PUSO at MOTIBO ng tao hindi doon sa ganda, haba o katatayuan ng panalangin mo.

Tulad ng nasabi natin sa itaas may kanya kanyang pamamaraan, kalalagayan bawat pananampalataya kung paano ipararating ang dalangin ng isang tao sa kanilang pinaniniwalaan. Hindi naman ako nagsasabi na di naniniwala sa panalangin, marami rin naman akong panalangin na tinugon ng Diyos at di ko sinasabi na ako'y hindi nananalangin. Natatandaan ko lang na may nagsabi, Ano ang magagawa ng panalangin sa buhay ng tao? Ang panalangin ba ay kailangan sa buhay ng tao? Bakit nananalangin ang tao? Sa mga tanong na ito masasabi ba natin na ang panalangin ay isa ng sangkap ng tao tungo sa kaugnayan sa Diyos? Sinasabi sa bibliya na di mo man sabihin batid na ng Diyos ang lahat ng ating mga pangangailangan. Kayo naging sangkap na ba ng buhay ninyo ang panalangin? Kayo ang makakasagot niyan...

Are The Dead, Really Dead?

Minsan kapag ang usapan ay nadadako patungkol sa mga patay, namatay, mamamatay marami ang magkaka-iba ng mga paniniwala at pananaw. Kasi naman marami ang nagtatanong ng “dead people are really DEAD?” o “Ang tao bang namatay o patay ay talagang patay?” Pero ano ang katutuhanan? Ito ang nalalaman ko, ang isang taong patay ay hindi na makakapunta kahit saan. Ito ay hindi makakapunta sa langit, o magagawang lumutang sa himpapawid o mga alapaap o ang masamang taong namatay ay hindi rin makakapunta man sa tinatawag na “hell” o dagat-dagatang apoy. Sapagkat ang patay ay patay na at manatiling patay hanggang sa “itakda sa kanya ang pagkabuhay na muli” at ito ay magaganap sa hinaharap na panahon, hindi sa araw o panahon ng kamatayan ng isang tao. Heto ang isang patunay mula sa bibliya tungkol sa isang patay sa Joshua 1:1-2 Now after the death of Moses the servant of the Lord, it came to pass, that the Lord spoke unto Joshua the son of Nun, Moses’ minister, saying, Moses my servant is DEAD….” Tanong sino ang nagsasalita? Diba si Yahweh ang nagsasalita sinasabi Niya kay Josue na patay na si Moses.

Pansinin ninyo hindi naman sinabi ng Diyos na “patay na ang katawan” ni Moses subalit ito ang tanong – Si Moses kaya ay buhay sa piling ng Diyos? Ang sagot ay HINDI. Sapagkat kapag ang isang tao ay mamatay siya ay patay at mananatiling patay hanggang sa pagdating ng “pagkabuhay na muli ng mga patay” masama man o mabuti ang tao. Ang tao ay posibleng buhay ang katawan ngunit sa espiritu ay patay siya ngunit kapag ang katawan ay namatay hindi pwedeng maging buhay siya sa espiritu. Bakit? Sapagkat sinasabi sa Mangangaral 12:7 – Alalahanin mo Siya bago manumbalik sa lupa an gating katawang lupa at ating espiritu ay magbalik sa Diyos na may bigay nito. Pero bakit meron sinasabing nagmumulto, multo, o momo daw. Ang masasabi ko rito, minsan ito ay haka-haka na lamang, gawa gawa na lang ng kanyang imahinasyon, o pwede rin siguro masamang espiritu. Kung titingnan natin sa bibliya ang buong kabanata ng 1 Corinto 15 ay patungkol sa “pagkabuhay na muli ng mga patay”

Ang medyo nakakalungkot nito kahit mga mananampalataya na ni Hesus at nakakabasa na sa bibliya ng tungkol sa mga patay, patuloy pa rin ang paniniwala nila sa mga ganitong kinaugalian. At talagang hayagan pa nila itong isinasagawa halimbawa na kapag namatay ang isang tao, ang espiritu nito ay mananatiling kasama ng mga minamahal niya sa buhay ng hanggang 40 araw, sinasabi pa na minsan magpapakita ito sa mga taong merong pang hindi nasabihan o nabilinan, minsan naman daw tinatakot yung iba kasi raw may nagawang kasalanan sa namatay. Totoo ba ito? O ang tanong – Totoo bang nagbabalik pa ang isang patay? Totoo bang nakaka-usap pa ang isang patay? Totoo bang makakapaghiganti pa ang isang taong namatay na sa pamamagitan ng kanyang pagbabalik upang maghiganti? Napaka-raming katanungan diba, pero ano ba ang itinuturo ng banal na kasulatan patungkol diyan. Hebreo 9:27 – itinakda sa mga tao ang minsan lang mamatay at pagkatapos ay ang paghuhukom.

Heto meron akong isang kwento tungkol sa isang namatay daw ngunit magbabalik at makaka-usap ng isang buhay, parang yung pelikulang “Ghost” naaalala ninyo. Yung pinsan ko ang pangalan niya ay Mariano (Tyo Ano) kung tawagin namin sa lugar namin. Siya’y isang magbubukid, siempre nasa bukid siya kasama ang isa niyang anak na si Bido (Pogi) kung tawagin namin. Alas kwatro ng hapon inabutan sila ng ulan sa gitna ng bukid, siempre hahanap sila ng makakanlungan, sa isang puno ng bangkal sa di kalayuan at ang ulan ay may kasamang malalakas na kulog at matatalim na kidlat. Sa di inaasahan mula sa kanilang kanlungan tumama ang isang matalim na kidlat at sapol si Tyo Ano patay agad kasi napuruhan siya nangitim ang katawan dahil sa tama ng kidlat. Si Bido medyo nadaplisan lamang kaya buhay siya. Sumunod doon binurol tapos inilibing pag-kalipas ng 3-4 na buwan dahil daw sa kalungkutan sa pagkamatay ni Tyo Ano, nagkasakit ang kanyang asawa si Tiya Funtina hanggang siya ay mamatay rin at inilibing.

Makalipas ang ilang lingo ng pagkalibing napansin na nagkaroon ng di magandang nararamdaman ang isa sa mga anak na babae si Ate Presia ng mag-asawa, para siyang nanlilisik lagi ang mata, nagsasalita ng kahit ano. Baryo kaya tawag ng albularyo, ginamot at sabi sinasapian daw siya ng tatay niya, paano daw nalaman na sumasapi ang tatay doon sa babae, kasi raw ang boses ay boses lalaki (boses daw ng Tyo Ano). Marami ang naniwala, kasi marami ang nakarinig ng ganoong sinaryo kapag sinusumpong. At heto pa si Bido ay ganon din ang nangyari, sabi sinapian naman ng Tya Funtina kasi babae naman ang boses. Kaya nagulo ang buong baryo naging balita kahit saan lugar sa baryo ang pangyayari na ang magkapatid ay sinasapian ng mga espiritu ng mga namatay na. May dumating na mga katoliko, nilagyan ng rosaryo sa leeg, isang malaking krus sa dibdib subalit tinatawanan lang ng dalawa. At minsan nag-uusap ang boses ng dalawa at sinasabi ang mga hinanakit nila sa kanyang mga kapatid (boses ng mag-asawa), mga kapitbahay, kaya nagkaroon ng haka-haka sila, na kaya daw nagbalik ay sa dahilang hindi raw sila nakapag-usap bago namatay si Tyo Ano.

Siguro kayo ay meron ding mga karanasan tulad nito, noong una naniniwala ako kasi nakasaksi rin ako ng minsan sumpungin sila. Subalit ngayon ko lang napagtanto ang mga posibleng kasagutan sa ganong pangyayari. Pero kayo ano ang inyong masasabi tungkol sa ganitong mga kasaysayan, masasabi na marami ang nakasaksi, nakarinig. Masasabi ba natin na ito ay haka-haka, gawa gawa lamang, masamang espiritu o talagang nagbalik ang isang patay kasi may nalimutan siyang gawin, sabihin at iparating sa sinuman….. Sino ang tama?